
Sr. Þórhallur Heimisson skrifar um Egyptaland og eigin reynslu af ferð með loftbelg yfir Níl.
Að ferðast til Egyptalands er að halda á vit menningar sem teygir sig meira en 5000 ár aftur í tímann og er jafn fjölbreytt eins og landslagið og náttúran og umhverfið sem hana mótaði og mótar enn. Um leið er egypska menningin jafn lifandi og spennandi og margbreytileg í dag eins og hún hefur verið um aldir. Hér er að finna Pýramídana, musteri Faraóanna, nýja Egypska safnið í Kaíró, dal konunganna í Luxor, ánna Níl, múslíma, koptísku kirkjuna, ægifagra eyðimörkina, rómverskar og grískar minjar, moskur og Súesskurðinn og markaðina þar sem öllu ægir saman.
Í Egyptalandi búa um 100.000.000 og í höfuðborginni Kaíró um 25.000.000. Hér eru fornminjar á hverju götuhorni og undir hverjum steini. Frá Egyptalandi komu margar sögupersónur bæði Biblíunnar og Kóransins. Á meðan Evrópubúar lifðu í hellum, veiddu með steinöxum og vöfðu sig dýrafeldum til hita, blómstraði hin forna menning Egypta.

Stórkostlegar hallir, musteri og hof voru reist guðunum til dýrðar, til að viðhalda skipulagi heimsins og til að leiðbeina sálunum á leið til dauðraríkisins – og myndletrið færði sögur og helgisagnir Egypta á papýrus. Hér var Gamla testamentið fyrst þýtt á grísku fyrir eitt elsta samfélag gyðinga í heiminum utan Ísraels. Hér er að finna kjarnaland hinnar kristnu menningar. Frá Al Qahira – Kaíró – Hinni sigursælu borg – ríktu kalífarnir yfir óendanlegu heimsveldi. Grikkir, Rómverjar, Tyrkir, Frakkar, Bretar, Kúrdar, Arabar, Þjóðverjar, allir börðust þeir um Egyptaland og reyndu að ríkja yfir því. Og þannig mætti lengi telja. En umfram allt er Egyptaland vafið dulúð náttúrunnar, ægifagurt, allt frá kóralrifum Rauða hafsins til óendanlegra tindrandi vídda eyðimerkurinnar þar sem tíbráin lyftir landinu og himinn og jörð verða eitt.
Grösug engi og skógar teygðu úr sér kringum fljótið en skyndilega tók eyðimörkin við. Þarna í háloftunum skrúfaði flugstjórinn fyrir brennarana og kyrrðin var algjör. Það hafði birt meðan belgurinn steig til himins og skyndilega sáum við sólina rísa í austrinu og lita veröldina eldrauða. Landið tók á sig dulúðugan blæ í morgunsólinni og það var eins og kveikt hafði verið í Níl. Hún logaði öll í geislum morgunsólarinnar. Fegurðin var engu lík og varla hægt að færa í orð. Eftir hálftíma í háloftunum lækkaði flugstjórinn smátt og smátt flugið og að lokum setti hann belginn niður á akri við bakka Nílar. Þangað var þá þegar kominn hópur af aðstoðarmönnum sem gripu í körfuna og héldu henni stöðugri á meðan við farþegarnir tíndumst frá borði. Þar með lauk þessu næturflugi í loftbelgnum yfir egypsku eyðimörkinni.
Ég hef lent í mörgum ævintýrum á ferðum mínum um kringlu heimsins sem leiðsögumaður. En næturflugið í loftbelgnum yfir Níl var engu líkt.
